het begin van het einde...nog meer Fes

Na Ouzoud hebben we de lijst van "dingen om te zien" wel zo'n beetje afgerond. Marrakech lonkt niet echt meer, de indrukken van de afgelopen twee weken zijn even genoeg voor ons. Wel lijkt het nog leuk om op de terugweg Fes nog een keer aan te doen. We kennen de gebruiken nu een beetje en we hoeven de grote "attracties" niet meer te doen want die kennen we al. Dus wellicht is er dan wat meer ruimte om het echt te ervaren. Daarna moeten we dan maar weer eens naar Europa, want al met al zijn we toch zo'n 3500 km van huis. Best een stukje met die tractor van ons.
We vertrekken dus richting de kust omdat er in het binnenland weliswaar een camperplek te vinden is (waar we dan waarschijnlijk de enige zouden zijn), maar geen camping. Een typisch rij-dagje voor de boeg dus. Het eerste uur zitten we nog in de bergen, een beetje afscheid nemend van de zandkleurige dorpjes tegen de zandkleurige hellingen. Hierna duiken we de vlakte op die ons naar de kust brengt. Aan de voet van de berg staat een suikerfabriek, het eerste uur hieropvolgend zien we dus alleen maar tractoren en vrachtwagens vol bieten. Om al dit geweld een beetje ruimte te geven hebben de ezels een apart pad naast de weg gekregen.
Na en uurtje stoppen we even op een typische weekmarkt. We kennen het ritme ondertussen. Bij het oprijden van het parkeerterrein even uitkijken voor het parkeermannetje dat driftig gebarend en fluitend voor de auto springt. Alhoewel hij deze keer te laat is omdat we het parkeerterrein oprijden via de uitrit, en een bijna botsing hebben..... We kopen een watermeloen en een tros bananen. Hier zijn we duidelijk iets verwijdert van de grote stad. Ons Frans is voor hen net zo'n koeterwaals als hun Arabisch voor ons. Maar OK, je wijst aan wat je hebben wilt en begint net zolang geld te geven tot je iets terug krijgt, wat in dit geval al na 50 dh het geval is, dus voor nog geen 4 euro hebben we bananen en een watermeloen waar we, naar later blijkt, 4 dagen van kunnen eten. Raar hoe die dingen kleiner lijken als ze met 100 stuks op een stapel liggen.
Bij het verlaten van de parkeerplaats hoeft parkeerman geen geld (normaal betaal je iets van 2dh, zo'n 20 cent) maar hij drukt nog wel een kus op het haar van onze Fatima en we worden uitgebreid begeleid terug de weg op. Een paar handjes vol localo's kijken ons na. Denk dat we die middag the talk of the town zijn.
We komen aan in Mohamedia waar we eerst een camping links laten liggen wegens teveel structuur en te weinig schaduw om vervolgens iets te vinden met schaduw en gras zonder structuur anders dan de structuur die la mama voor ons in gedachten heeft. Ik wil graag even de toiletten zien voor we ons tentje opslaan, waarop moeders al snel besluit dat ze ons beter een kamer erbij kan verhuren voor de douche chaud en een eigen toilet. Geweldig, prive bewaking en voor 10 dh (1€) extra prive sanitair, OK, buiten hadden we ook het rijk alleen, maar de luxe van hele spullen en een betegelde vloer doen veel op dit moment.
Die avond eten we heerlijke pizza op een bijna frans mediteraans terras terwijl we de zon zien zakken in de zee.
Het is mooi geweest in Marokko, maar we willen nog een keer naar Fes om dit in alle rust te beleven. Dus de dag erop rijden we terug naar Fes, ook weer zo'n 4 uur met vooral veel graan en uiteindelijk de bergen rond Fes. Madelief herkent de stad meteen en is dol blij dat ze weer op haar eigen camping met glijbaan is. Dat zal ze die avond ook in enthousiast nederlands aan Waffi (de gids van vorige keer) vertellen. Hij is overigens net zo enthousiast dat wij zijn stad nog eens willen zien en heet ons weer 1000 maal welkom.
De dag erop doen we Fes voor de derde en laatste maal aan. Omdat we de oude ambachten nu wel kennen beginnen we aan de andere kant van de Medina in de Andalusische wijk. Hier zie je vooral lokale mensen lokale spullen verhandelen. Dit is het echte Marokko. Hoewel we niets nodig hebben kopen we hier koffie, gewoon om een smoes te hebben om een minuut of 10 in zo'n heerlijk ruikende kruidenwinkel te kunnen blijven hangen.
Daarna slenteren we door tot in het oude centrum dat we ondertussen (voor ons gevoel) zo goed kennen. Eindelijk hebben we de gelegenheid om zo'n kamelenhoofd bij de slager te fotograferen en zoals eerder vermeld worden de kippen hier levend verhandeld. Alhoewel, ze worden levend bewaard, maar verlaten dood de winkel zo bleek toen Madelief ineens uitriep "He, die meneer snee gewoon die kip doormidden, welkom die nog leefde. Dat is toch niet aardig he, neeuuhhhh, das niet aardig".
Maar goed, zoals een goed kleuter betaamd wordt ook dit voorval opgeslagen in het vak "nieuwe dingen die nu eenmaal zo zijn" dus wat voor een wat ouder grietje wellicht een dingetje was geweest is in ons geval eigenlijk geen thema.
Als we verder lopen blijven we nog even kijken bij een groepje stoere Marokkaanse jongetjes die op muurtje springen en salto's maken. We passeren ook groepje schoolmeisjes van een jaar of tien die eerst een beetje schichtig om ons heen dartelen tot de eerste het lef heeft om Madelief een kus te geven, waarna binnen een halve minuut de overig acht haar voorbeeld volgen en ons Madelief een beetje beduusd en overknuffeld achter blijft. We genieten van onze wandeling in deze bizarra stad. Heerlijk om hier te lopen en niets meer te hoeven. De dag wordt afgesloten in "cafe clock" een aanrader als je er eens bent. Een hele relaxte multi culti tent waar je even kunt ontsnappen aan de drukt. Via een wir war van trapjes kom je boven op het dakterras. Terwijl een stevig pakket onweerswolken zich samenpakt boven de stad bestellen we ons eten. Uiteindelijk eten we daarom maar binnen, een paar jongens spelen gitaar terwijl Madelief danst alsof haar leven er vanaf hangt. Zo simpel kan geluk zijn. Intens tevreden laten we de stad achter ons. Marokko zit erop, morgen terug naar de boot.

Omdat het niet zo ver rijden is naar de boot vertrekken we vrij laat van de camping. Eerst moet er nog een potje gezwommen worden. We hebben al een camping in het vizier aan de andere kant, dicht bij de haven zodat we de dag erna vroeg de boot kunnen hebben. We zien die camping al van een afstandje liggen en hij wordt echt schitterend, later dit jaar, maar nu is hij nog niet af. We kunnen dus wild kamperen op een in aanbouw zijnde camping, of direct door naar de boot. En zo kan het gebeuren dat ons vetrek uit Marokko net zo snel en chaotisch is als de intocht en we om 24.00 uur europesche tijd weer op de al eerder bezochte camping in Tarifa staan. We kijken des al niet te min terug op een groot avondtuur en een geweldige ervaring maar ja.....eigenlijk mis je er niks aan...... ;)