De watervallen van Ouzoud

We worden wakker op camping Zebra. We zijn de enige campinggasten. Het uitzicht is geweldig en Madelief ondekt een mooie blauw met oranje vogel. Het blijkt en papegaai te zijn die in de zomer hier komt broeden. Wilberth voelt zich nog steeds beroerd. We krijgen de tip van de australische dame om een bepaald medicijn te kopen. De camping eigenaren worden gebeld en zij beloven het mee te nemen van een apotheek waar zij nog langs komen.
We ontbijten en vertrekken naar de watervallen. We zijn gewaarschuwd door de autralische, omdat het zondag is zal het het erg druk zijn. Ze verwacht er wel 2000 marokkanen die in de waterval zullen zwemmen, hun tajin koken en hun behoefte doen. Nou dat belooft veel goeds....... Deze australisch dame noemt zich een globe trotter/ free spirit ze heeft in diverse landen gewoont en nu al 8 jaar in Ouzoud. Ze spreekt geen Arabisch en amper Frans. Nou vraag ik je.... Maar goed ze zal het wel weten. Ook worden we gewaarschuwd voor de gidsen, die hebben we namelijk niet nodig,we hebben een getekende kaart van haar. Een gewaarschuwd man telt voor twee.
We vertrekken door de brandende zon, hoedjes op en water in de hand, naar het plein waar het watervallen circus begint. Het is inderdaad erg druk. Een persoon vraagt of we een gids willen maar we bedanken vriendelijk. Dankzij de getekende kaart vinden we de alternatieve ingang van de watervallen. Vandaaruit heb je een geweldig overzicht van het spektakel. En het is een echt spektakel naast dat de watervallen indrukwekkend zijn, het zijn in totaal 26 watervallen en de hoogtste hebben een verval van 100 meter, is er aan de linkerkant een trap van 675 treden. Op, naast, over en aan deze trap zijn winkeltjes, restaurantjes, shopjes etc etc. Helemaal onderin het water zijn bootjes zij varen mensen naar de bekken waar het water in valt. Verder is het net een mierennest overal maar dan echt werkelijk overal mensen. Ze zwemmen, duiken, picknicken, maken foto's en koken hun eten idd. Gelukkig heb ik dat van hun behoefte doen niet gezien maar dat zal dan ook wel.... Oh en heb ik al verteld dat er nergens hekjes zijn. Een misstap en je maakt een akelige duikel. Vroeger was ik een waaghals en dat herken ik nu terug bij Madelief....ik krijg weer de bibbers als ik er over schrijf.
Maar goed. Aan de rechterkant waar wij staan is een natural track. Met andere woorden plat getrapte paadjes die je ook naar de onderkant van de waterval brengen zonder de marokkaanse merchandise. We hebben niet voor niets bij de scouting gezeten dus wij dalen (met nog een aantal marokkaanse gezinnen en stellen) aan deze kant af. Het gaat prima. Via kronkel paadjes dalen we rustig af. We komen een verkooppunt tegen en verder alleen maar mooie natuur. We gaan naar beneden dus de goede kant op. Door verschillende kruip- en sluipdoor paadjes staan we ineens achter een restaurantje aan het water. Geweldig. Ook hier springen en duiken de waaghalzen in het water. Je ziet zelfs meisjes in het water helemaal gekleed compleet met hoofddoek. Terwijl het water toch echt ijskoud is.
Aan de overkant is een leuk rasta tentje met uitzicht op het water, Havre de paix, daar gaan we zitten. We drinken er verse jus d'orange en koffie en genieten van het uitzicht. Wilberth is nog steeds niet lekker dus geen gestunt in het water vandaag. Zitten in de schaduw gaat goed.
Na een aantal drankjes verder en lekker gezeten te hebben vertrekken we weer. (De tajines spreken Wilberth niet aan.) We gaan opzoek naar de trappen kijken of we zo ook boven kunnen komen. Na een aantal pogingen geven we het op. We zijn blijkbaar te ver naar beneden uitgekomen om makkelijk bij de trappen en de onderste bekken te komen. We besluiten om dezelfde weg terug om hoog te klauteren. Stiekem een flinke klim. Madelief doet het super. Natuurlijk is ze er klaar mee en mopperd ze maar met een liedje en een zelf verzonnen verhaaltje houdt ze de moed er in. Bovenaan wacht een ijsje hebben we haar beloofd. Bovenaan smaakt het ijsje super. Wel een beetje klein volgens Madelief. We hebben het net met haar gehad over het weg gooien van afval en papier. Marokko is jammer genoeg soms net een vuilnisbelt ze gooien alles zo maar op de grond. Terwijl we een ijsje staan te eten krijgen twee jongetjes ook een ijsje. Achteloos laten ze de wikkel vliegen. Madelief loopt met haar ijsje in haar hand naar de wikkels en gooit ze in de prullenbak. (Die staat er nl gewoon wel.) Op haar gezicht een tevreden uitdrukking. Kijk zo doe je dat!
Als laatste de klim naar de camping waar we lekker onder de douche springen. De mensen van de camping zijn thuis gekomen. We kletsen even en besluiten vanavond bij hen te eten. Ze hebben de medicijnen meegenomen en Jolanda begrijpt dat we het advies van de autralische hebben gekregen. Ze geeft ons de tip eerst even af te wachten want het zijn zware antibiotica. Dat had Wilberth ook al bedacht het is meer uit voorzorg mocht het nog erger worden.
We bespreken onze verdere reisplannen we willen via de midden atlas terug naar Fez. Helaas is er halverwege de route geen camping. Dat is jammer want nu moeten we de plannen omgooien. We besluiten om via de kust, Mohemmedia, te rijden. Dan kunnen we later altijd nog bekijken of we dat stuk van de midden atlas wel of niet doen. Morgen willen we eerst nog even bij de buurman een tajine kopen want die mag niet missen in de bagage als we naar huis gaan. Die avond eten we heerlijk helaas voor Wilberth maar van korte duur.... Na een warme en vermoeiende dag kruipen we ons tentje in.