Vamos a la playa...
22 juni 2014 - La Flotte, Frankrijk
We zijn weer in Spanje en al met al hebben we tussen het moment dat we in Barcelona de Sagrada Familia bezochten en de laatste keer Fes een behoorlijk intensief programma gehad. Kortom tijd voor vakantie, de indrukken verwerken en een beetje bijtanken. Vamos a la playa. Weer lekkere wijntjes drinken en ijsjes eten!!
We vertrekken vanaf Tarifa met het plan om de kustlijn naar het noorden te volgen en onderweg wat strandtentjes en havenplaatsen aan te doen. Zo'n 20 km boven Tarifa houden we halt voor de lunch in La Palmar. Eindelijk ontdekken we waarom iedereen het altijd heeft over dat heerlijke Spaanse eten. We hebben de beste verse vis sinds tijden met uitzicht op zee. Wat wil een mens nog meer (al met al waren onze ervaringen met spaans eten en tapas tot op heden nogal wisselend, misschien ligt dat eraan dat je zo rondreizend niet de tijd hebt om je echt te oriënteren. Misschien lag het eraan dat het seizoen nog moest beginnen, maar veelal was het niet meer dan redelijke kantine kwaliteit). Na deze heerlijke lunch gaan we de zee en golven in. Lange tijd niet zo een lol gehad als met deze heerlijke zee. Water is aangenaam en de golven niet te hoog!
Eind van de middag gaan we maar eens verder, op weg naar een camping. Aangezien de eerst zijstraat "calleta de camping" heet rijden we daar maar eens in. We vinden een prachtig campinkje met een op het alhambra geïnspireerd toiletgebouw inclusief koepeltje met licht doorlatende sterren erop. En zo kan het gebeuren dat we hier een dag of 4 blijven hangen. Genieten van de zee, beetje zwemmen in het zwembad. Ook weer heerlijk om te zien hoe ons meisje op dag 1 nog niet van de kant af durft te springen terwijl ze zich op de laatste dag vol plezier en luid gillend van papa's schouders springt, kopje onder gaat met als toppunt de momenten dat ze net de bodem raakt.
Een beetje rust doet de mens goed. En dat hadden we ook nodig aangezien we een paar reisdagen voor de boeg hebben. We hebben besloten alle Spaanse steden te laten voor wat ze zijn en in 2 dagen door te steken naar de noordkust. De eerste dag zijn we allebei niet topfit, toch zetten we die dag een 650 km weg. Misschien niet het beste idee, en nogal afmattend, maar de volgende dag hoeven we er dan nog maar een kleine 400.
Tot nog toe hebben we eigenlijk geen Nederlanders gezien op onze reis en hier in the middle of nowhere. (Iets boven Salamanca) hebben we er ineens een camping vol van. Dat is dus wat er gebeurt als er in ieder geval 1 campinggids het omschrijft als "ideale doorgangscamping op weg naar het zuiden" Of zoals in ons geval, naar het Noorden.
De volgende dag hebben we er wat meer zin in. We voelen ons ook iets fitter en dus gaat het op naar Santander. We hebben op de heenreis een tip gekregen van een wat ouder paar in een al even oud campertje dat we daar kunnen kamperen op een mooie plek waar je zo naar de olifanten kan lopen. Tjaa, met een korreltje zout in ons verwachtingspatroon hebben we de coördinaten ingevoerd en zijn we vertrokken. Tegen het eind van de middag arriveren we op een parkeer terrein, aan een meertje waar al zo'n tiental campers staan. We lopen even het dorp in voor een ijsje, waarbij we inderdaad in de vallei onder ons olifanten, giraffen en waterbuffels rond zien lopen. De beekse bergen in het groot.
Hoewel we nog nooit met onze daktent op een camperplaats hebben gestaan ziet dit er wel heel vriendelijk uit. Een typisch engelse vrouw in bijpassend bloemetjes jurk overtuigd ons dat 'it will be perfectly allright" waarna we haar nog even uitleggen dat ze op 100m lopen naar de olifanten kan gaan kijken als ze wil. Vreemd genoeg lijkt geen van de camperaars daarvan op de hoogte te zijn terwijl wij juist daarom hierheen zijn gereden. We koken een typisch campingprutje, spaghetti met rode saus en kruipen daarna onder de wol. Die nacht is het koud...
We hebben eigenlijk wel zin om het park in zijn geheel te bekijken, dus de volgende dag wordt hieraan besteed. Het is echt imposant. Of het met z'n 150 hectare nu veel groter is als de beekse bergen durf ik niet te zeggen. Maar de roestbruine bergen (het is immers een oude ijzermijn) zorgen wel voor een geweldig decor. Nadeel hiervan is dat je bijna zou gaan denken dat olifanten, neushoorns, wrattenzwijnen, bruine beren en verder alles wat wel eens over de grond rond rolt van nature roestbruin van kleur zijn.
We bezoeken de roofvogelsshow. Hij duurt ruim een uur, maar daarmee is hij voor ons nog te kort. Met prachtige indrukwekkende demonstraties waarbij de grotere en kleinere volgens letterlijk door de haren van het publiek vliegen is de tijd zo om. Na afloop wil Madelief nog wel op de foto met zo'n beest..of toch niet...of toch weer wel... Het is wel een beetje spannend. Uiteindelijk wordt het toch wel en ze kiest voor de grote witte uil met de oranje ogen.
We rijden nog een paar uur door het park om uiteindelijk af te sluiten met de zeeleeuwen show. Een waar circus nummer met veel harde muziek en zeeleeuwen die dansen of in een heuse wild west act neergeschoten worden. Gelukkig brengt een kus van de andere zeeleeuw hem weer tot leven.
Het was de moeite waard. Maar ondertussen is het wel laat geworden. We nemen dus een camping in Santander. Een mooie plaats aan de kust met een geweldig zandstrand en kleine baaitjes waar gezwommen wordt.
De volgende dag zijn we pas laat onderweg, we moeten ook nog even inkopen doen aangezien we ons autootje helemaal leeg hebben gegeten, dus de middagetappe langs stranden en dorpjes wordt kortgehouden. We kiezen op de kaart een willekeurige vuurtoren uit om naar toe te rijden om daar op de ongetwijfeld schitterende rotspunt wat te lunchen en te wandelen. Hier stelt Spanje ons wat teleur, we eindigen in een nogal troosteloos wijkje van onafgebouwde huizen en de vuurtoren afgesloten achter een groot hek. Dan maar door naar de volgende baai waar we picknicken op het strand en zwemmen in zee tot grijze wolken een eind maken aan deze pret. We rijden in de beginnende regen naar de camping die we zagen liggen aan de overkant van de baai waar we in de cafeteria eten terwijl buiten het stof van 6 weken van de auto wordt gespoeld. Het regent niet een beetje.....
In de laatste druppels van de bui zetten we de tent op en kruipen er maar meteen in. We staan schitterend, met uitzicht op zee, woeste golven en felle bliksemflitsen over de tegenoverliggende landtong. Hier kan geen TV tegenop.
We slapen die nacht heerlijk.
Ondertussen is het weer weekend geworden en dat merken we aan de drukte op de camping. Ons tentje blijkt in de voortuin te staan van iemand die juist vandaag zijn seizoensplekje weer in komt richten, dus we zijn redelijk vlot gepakt. Voor we verder rijden gaan we nog op groot "klauter" avontuur. Over de rotsen klimmen we naar de andere kant zodat we uitzicht op zee hebben en de horizon kunnen zien, die is heel belangrijk voor Madelief want die komt in een haar favoriete verhaal over Lars de ijsbeer voor. Eenmaal weer terug vertrekken we voor een traject door de bergen aan de kust. Het zijn echt de alpen aan zee. Als je vanaf zo'n vrij ruige bergrug naar benen kijkt verwacht je een alpenvallei met blokhutten en koeien, maar er staan een paar hotelletjes aan een zandstrand. Voorbij San Sebastian worden de bergen minder ruig maar niet minder mooi. We rijden Frankrijk binnen in een prachtige groene (dat is lang geleden) omgeving. Echt een gebied om eens naar terug te keren. We overnachten in Labenne op een "flower camping". Na een duik in het zwembad eten we heerlijke fajitas. Die nacht is er weer een flink onweer maar nu echt extreem. Madelief slaapt rustig door. Dat was afgelopen nacht.
Vandaag zijn we naar Ile de Rey gereden. Hier is het toeristen seizoen al flink aan de gang. We staan op een camping in het dorpje La Flotte zowat met onze voeten in het zwembad wat ideaal is voor onze waterrat. Hier blijven we nog twee dagen staan, misschien nog het eiland op de fiets verkennen, waarna we dan in een dag of twee/drie dwars door Frankrijk terug naar huis zullen rijden. Onze reis zit er bijna op. We hebben ook weer zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien. Madelief mist haar huisje, familie en vriendinnetjes. Morgen een voetbal wedstrijd proberen te zien.....
We vertrekken vanaf Tarifa met het plan om de kustlijn naar het noorden te volgen en onderweg wat strandtentjes en havenplaatsen aan te doen. Zo'n 20 km boven Tarifa houden we halt voor de lunch in La Palmar. Eindelijk ontdekken we waarom iedereen het altijd heeft over dat heerlijke Spaanse eten. We hebben de beste verse vis sinds tijden met uitzicht op zee. Wat wil een mens nog meer (al met al waren onze ervaringen met spaans eten en tapas tot op heden nogal wisselend, misschien ligt dat eraan dat je zo rondreizend niet de tijd hebt om je echt te oriënteren. Misschien lag het eraan dat het seizoen nog moest beginnen, maar veelal was het niet meer dan redelijke kantine kwaliteit). Na deze heerlijke lunch gaan we de zee en golven in. Lange tijd niet zo een lol gehad als met deze heerlijke zee. Water is aangenaam en de golven niet te hoog!
Eind van de middag gaan we maar eens verder, op weg naar een camping. Aangezien de eerst zijstraat "calleta de camping" heet rijden we daar maar eens in. We vinden een prachtig campinkje met een op het alhambra geïnspireerd toiletgebouw inclusief koepeltje met licht doorlatende sterren erop. En zo kan het gebeuren dat we hier een dag of 4 blijven hangen. Genieten van de zee, beetje zwemmen in het zwembad. Ook weer heerlijk om te zien hoe ons meisje op dag 1 nog niet van de kant af durft te springen terwijl ze zich op de laatste dag vol plezier en luid gillend van papa's schouders springt, kopje onder gaat met als toppunt de momenten dat ze net de bodem raakt.
Een beetje rust doet de mens goed. En dat hadden we ook nodig aangezien we een paar reisdagen voor de boeg hebben. We hebben besloten alle Spaanse steden te laten voor wat ze zijn en in 2 dagen door te steken naar de noordkust. De eerste dag zijn we allebei niet topfit, toch zetten we die dag een 650 km weg. Misschien niet het beste idee, en nogal afmattend, maar de volgende dag hoeven we er dan nog maar een kleine 400.
Tot nog toe hebben we eigenlijk geen Nederlanders gezien op onze reis en hier in the middle of nowhere. (Iets boven Salamanca) hebben we er ineens een camping vol van. Dat is dus wat er gebeurt als er in ieder geval 1 campinggids het omschrijft als "ideale doorgangscamping op weg naar het zuiden" Of zoals in ons geval, naar het Noorden.
De volgende dag hebben we er wat meer zin in. We voelen ons ook iets fitter en dus gaat het op naar Santander. We hebben op de heenreis een tip gekregen van een wat ouder paar in een al even oud campertje dat we daar kunnen kamperen op een mooie plek waar je zo naar de olifanten kan lopen. Tjaa, met een korreltje zout in ons verwachtingspatroon hebben we de coördinaten ingevoerd en zijn we vertrokken. Tegen het eind van de middag arriveren we op een parkeer terrein, aan een meertje waar al zo'n tiental campers staan. We lopen even het dorp in voor een ijsje, waarbij we inderdaad in de vallei onder ons olifanten, giraffen en waterbuffels rond zien lopen. De beekse bergen in het groot.
Hoewel we nog nooit met onze daktent op een camperplaats hebben gestaan ziet dit er wel heel vriendelijk uit. Een typisch engelse vrouw in bijpassend bloemetjes jurk overtuigd ons dat 'it will be perfectly allright" waarna we haar nog even uitleggen dat ze op 100m lopen naar de olifanten kan gaan kijken als ze wil. Vreemd genoeg lijkt geen van de camperaars daarvan op de hoogte te zijn terwijl wij juist daarom hierheen zijn gereden. We koken een typisch campingprutje, spaghetti met rode saus en kruipen daarna onder de wol. Die nacht is het koud...
We hebben eigenlijk wel zin om het park in zijn geheel te bekijken, dus de volgende dag wordt hieraan besteed. Het is echt imposant. Of het met z'n 150 hectare nu veel groter is als de beekse bergen durf ik niet te zeggen. Maar de roestbruine bergen (het is immers een oude ijzermijn) zorgen wel voor een geweldig decor. Nadeel hiervan is dat je bijna zou gaan denken dat olifanten, neushoorns, wrattenzwijnen, bruine beren en verder alles wat wel eens over de grond rond rolt van nature roestbruin van kleur zijn.
We bezoeken de roofvogelsshow. Hij duurt ruim een uur, maar daarmee is hij voor ons nog te kort. Met prachtige indrukwekkende demonstraties waarbij de grotere en kleinere volgens letterlijk door de haren van het publiek vliegen is de tijd zo om. Na afloop wil Madelief nog wel op de foto met zo'n beest..of toch niet...of toch weer wel... Het is wel een beetje spannend. Uiteindelijk wordt het toch wel en ze kiest voor de grote witte uil met de oranje ogen.
We rijden nog een paar uur door het park om uiteindelijk af te sluiten met de zeeleeuwen show. Een waar circus nummer met veel harde muziek en zeeleeuwen die dansen of in een heuse wild west act neergeschoten worden. Gelukkig brengt een kus van de andere zeeleeuw hem weer tot leven.
Het was de moeite waard. Maar ondertussen is het wel laat geworden. We nemen dus een camping in Santander. Een mooie plaats aan de kust met een geweldig zandstrand en kleine baaitjes waar gezwommen wordt.
De volgende dag zijn we pas laat onderweg, we moeten ook nog even inkopen doen aangezien we ons autootje helemaal leeg hebben gegeten, dus de middagetappe langs stranden en dorpjes wordt kortgehouden. We kiezen op de kaart een willekeurige vuurtoren uit om naar toe te rijden om daar op de ongetwijfeld schitterende rotspunt wat te lunchen en te wandelen. Hier stelt Spanje ons wat teleur, we eindigen in een nogal troosteloos wijkje van onafgebouwde huizen en de vuurtoren afgesloten achter een groot hek. Dan maar door naar de volgende baai waar we picknicken op het strand en zwemmen in zee tot grijze wolken een eind maken aan deze pret. We rijden in de beginnende regen naar de camping die we zagen liggen aan de overkant van de baai waar we in de cafeteria eten terwijl buiten het stof van 6 weken van de auto wordt gespoeld. Het regent niet een beetje.....
In de laatste druppels van de bui zetten we de tent op en kruipen er maar meteen in. We staan schitterend, met uitzicht op zee, woeste golven en felle bliksemflitsen over de tegenoverliggende landtong. Hier kan geen TV tegenop.
We slapen die nacht heerlijk.
Ondertussen is het weer weekend geworden en dat merken we aan de drukte op de camping. Ons tentje blijkt in de voortuin te staan van iemand die juist vandaag zijn seizoensplekje weer in komt richten, dus we zijn redelijk vlot gepakt. Voor we verder rijden gaan we nog op groot "klauter" avontuur. Over de rotsen klimmen we naar de andere kant zodat we uitzicht op zee hebben en de horizon kunnen zien, die is heel belangrijk voor Madelief want die komt in een haar favoriete verhaal over Lars de ijsbeer voor. Eenmaal weer terug vertrekken we voor een traject door de bergen aan de kust. Het zijn echt de alpen aan zee. Als je vanaf zo'n vrij ruige bergrug naar benen kijkt verwacht je een alpenvallei met blokhutten en koeien, maar er staan een paar hotelletjes aan een zandstrand. Voorbij San Sebastian worden de bergen minder ruig maar niet minder mooi. We rijden Frankrijk binnen in een prachtige groene (dat is lang geleden) omgeving. Echt een gebied om eens naar terug te keren. We overnachten in Labenne op een "flower camping". Na een duik in het zwembad eten we heerlijke fajitas. Die nacht is er weer een flink onweer maar nu echt extreem. Madelief slaapt rustig door. Dat was afgelopen nacht.
Vandaag zijn we naar Ile de Rey gereden. Hier is het toeristen seizoen al flink aan de gang. We staan op een camping in het dorpje La Flotte zowat met onze voeten in het zwembad wat ideaal is voor onze waterrat. Hier blijven we nog twee dagen staan, misschien nog het eiland op de fiets verkennen, waarna we dan in een dag of twee/drie dwars door Frankrijk terug naar huis zullen rijden. Onze reis zit er bijna op. We hebben ook weer zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien. Madelief mist haar huisje, familie en vriendinnetjes. Morgen een voetbal wedstrijd proberen te zien.....
Groetjes Ilse
we bellen om snel iets af te spreken.
fijne vakantie nog!
groeten uit liemt
Groetjes, Suzanne
Wat ontzettend leuk om jullie verhalen allemaal te lezen. de manier waarop het geschreven is maakt dat ik het helemaal voor me kan zien. Zo te lezen hebben jullie ontzettend genoten van de reis tot nu toe. Geniet nog van de alweer laatste dagen! Tot volgende week al! ( en wat gaat de tijd dan snel, laat staan voor jullie)
Groetjes Ellen