Een reis door de hoge atlas. (Van Tamtattouchte naar Ouzoud)

Vandaag vertrekken we vroeg want we hebben een hele reis te maken door de hoge atlas. We willen naar Ouzoud waar erg mooie watervallen schijnen te zijn. Wilberth heeft de routebeschrijving van Achmed gekregen en na een typisch marokkaans ontbijt vertrekken we. We starten in het dorpje Tamtattouchte tot aan Imilchil rijden we over een soort weg en daarna bij een bosje gaan we links af de rivier over, off road rijden. Het is me niet meer duidelijk hoe de route precies liep maar hij was wel erg indrukwekkend. Eenmaal buiten de gebaande wegen ga je terug in tijd en kom je in middeleeuws Marokko. Ik zal proberen een schets te maken van de vele indrukken.

Natuurlijk komen we overal ezeltjes tegen. Volgeladen met hooi, of een soort gras wat wij niet thuis konden brengen (kruiden?) of mensen. We zagen er zelfs een met een schaap in een zijmand. Ook de kleding van de mensen in de dorpjes zijn veranderd. Hier lopen de vrouwen voornamelijk in zwarte kleding met gekleurde (hoofd)doeken. Ze werken hard op het land of wassen kleding in het riviertje. De kleding leggen ze te drogen op de kant in de zon. De Berberdorpjes zijn indrukwekkend in hun eenvoud. Het zijn soms niet meer dan een stel lemen hutten die opgaan in hun omgeving. Ze hebben dezelfde kleur als de bergen. Van een afstand denk je vaak dat ze verlaten zijn maar eenmaal dichtbij blijken er toch mensen te wonen. De kinderen komen tevoorschijn en rennen naar de kant van de weg om te zwaaien. Ook zie je hier en daar een schotel wat wel een beetje een vreemd beeld geeft. Het landschap veranderd bij elke bocht. Van hoge bergen met zeer smalle weggetjes naar uitgestrekte vlaktes waar de landbouw plaats vindt. Het mooiste zijn de vruchtbare dalen aan de rand van de rivier. Stel je voor dat je door een dor maanlandschap rijdt en ineens na een bocht in de weg zie je een oase, een strook groen vaak met palmbomen. En een bedijfigheid. Kleine akkertjes waar gewerkt wordt. Ik zal er een foto bij doen maar of dat daadwerkelijk weer geeft hoe t is betwijfel ik.
Wat we in de bergen ook tegen komen en eerder niet gezien hebben zijn de schapentaxi's. Busjes die in de kabine mensen vervoeren en bovenop achter een hek staan dan schapen al dan niet onder begeleiding van een jongen of een man. In de bergen komen we die heel veel tegen. Naast de schapen en geiten kuddes komen we ook herders (vaak erg jongen kinderen) met kamelen of eigenlijk dromedarissen tegen. Dat is wel een heel bijzonder excotisch gezicht. (Alhoewel we niet snappen waar die kuddes van leven er groeit echt werkelijk niets....)
De route van Achmed is duidelijk. Toch rijden we in een dorpje verkeerd. We moeten keren en dat is het punt waarop de plaatselijke kinderen onze auto bestormen. Madelief haar lollies worden gedeelt maar dat blijkt niet genoeg, kleine handjes schieten de auto in. In mijn beste frans zeg ik dat dat niet de bedoeling is en kijk ze boos aan. Gelukkig pakken ze niets maar bedelen ze om de papieren zakdoekjes. Ook die blijven achter bij de kindjes en dan rijden we weer verder.
Een dorp verderop komen we midden in de weekmarkt terecht. Hier valt het me op dat we geen enkele vrouw zien. Het is echt een mannen aangelegenheid. De oude mannen kijken nors terwijl de jonge mannen nieuwsgierig zijn en contact met ons maken. Ze spreken amper frans dus veel contact is er niet maar het geeft een goed gevoel niet begrijpend naar elkaar te lachen en rustig door te rijden. Het valt ons sowieso op dat er veel gegroet en gezwaaid wordt onderweg. We voelen ons soms net het koningspaar. In de dorpjes komen we weer de kleine winkeltjes tegen. Ook zie ik in een flits de counter van een slager met aan een haak een kamelenhoofd samen met zijn vier poten. Het is voorbij voor ik het in de gaten heb dus helaas geen foto. Sowieso heb ik van de dorpjes met hun bevolking niet veel foto's ik weet niet of ze het waarderen gefotografeerd te worden.

Het is warm en de rit is lang zeker als je maar 25 km per uur rijdt. Gelukkig valt Madelief inmiddels gewoon in slaap en mist ze toch aardig wat van de rit. Bij een T splitsing maken we helaas een verkeerde keuze. Volgens Wilberth wist Achmed niet zo goed wat rechts en links was. We gaan rechts waar we links hadden moeten gaan. Dat maakt de route 60 km langer. Gelukkig zijn dat km op de weg en is het maar en uur langer, maar wat zijn we blij en is de teleurstelling groot als we op de kamping komen en er geen zwembad blijkt te zijn. Het is en lange warme dag geweest en even bij komen in t water zou super zijn geweest.
We zijn in Ouzoud. De camping is van twee Nederlanders, zij zijn 8 jaar geleden hier gekomen en hebben een mooie camping opgezet. Zelf zijn ze op het moment weg maar het wordt waargenomen door de manager in opleiding en een Australische dame van 70. Wilberth voelt zich inmiddels niet zo lekker. Is het de warmte, de lange reis, verkeerd eten of een combinatie? Het is in ieder geval erg vervelend. Hopelijk is het morgen weer over zodat we naar de watervallen kunnen.