Gorges de Todra

Op het moment dat ik dit verhaal schrijf (en jullie het lezen) zijn we weer terug in Spanje. We staan op een camping in een leuk dorpje vlak bij Cadiz. Het is warm ... 38 graden, maar gelukkig hebben we een zwembad, schaduw en het strand. We hebben de wedstrijd niet gezien maar weten wel dat we gewonnen hebben.

Om op Wilberth zijn verhaal aan te sluiten zijn we die ochtend alweer vroeg uit de woestijn terug gekomen, gezwommen en ontbeten. Nog even bedacht of we nog een dag in de woestijn zouden willen blijven maar al snel besloten dat we de daktent dicht laten en terug naar de bergen rijden. Later komen we een aantal mensen tegen die een soort storm hebben gehad en daarna dagen lang overal zand tegen kwamen. Wij hebben ook overal zand maar dan voornamelijk in onze kleding en op ons lijf. Via de droge uitlopers van de woestijn rijden we terug naar de bewoonde wereld. Het is bizar waar deze mensen van leven. Wat doe je in deze droge hitte? Niet zo veel en het komt zoals het komt. Het is niet te beschrijven door wat voor dorpjes je rijdt.

Zodra we bij de gorges deTodra komen wordt het ook weer een stuk toeristischer. Dat is op zich niet zo raar want vanuit Marrakech is dit een soort dagtrip. Met een georganiseerde tour kun je de ingangen van de twee Gorges bekijken. We stellen ons er niet zoveel van voor. De een zegt dat je gorges de Todra gezien moet hebben omdat die het mooist is de ander zegt dat je gorges de Dades gezien moet hebben omdat die het schitterendst is. Weer een ander zegt als je een gorges gezien hebt ken je ze wel. Het is maar een gorges. En we hebben ook en zure nederlander gesproken die met de ANWB 38 dagen georganiseerd door marokko heeft getrokken (met eigen caravan) die over zijn hele (duur betaalde rondreis) zij: je mist er niets aan. En dan bedoelde hij heel Marokko.... Jullie begrijpen dat dat een van onze gevleugelde uitspraken is als we weer eens stil zijn van de mooie natuur, de bijzondere omgeving of de spectaculaire dingen die we mee maken. Ik had het niet willen missen maar aan de andere kant je mist er niets aan.

Maar goed gorges de Todra is het geworden. We moeten 5 diram (0,50 eurocent) betalen om door de gorges te rijden. Bij de eerste bocht zakt onze mond open. Dit is niets vergeleken met de gorges van Frankrijk of Spanje. Het is gewoon van een heel ander kaliber. Rood, stijl, hoog en woest. Je rijdt in de gorges dus bijna in het water. Nu stroomt er niet zo gek veel maar zo beleef je een gorges dus heel anders. We eten ergens een lekkere couscous om daarna met een gevulde maag verder te gaan op zoek naar een camping o.i.d. Als de kilometers verstrijken veranderd het beeld van de gorges. Het wordt minder smal en minder stijl maar niet minder mooi. Hoe hoger we komen hoe breeder het wordt. We komen wat huisjes tegen en op een grote rotsblok staat dat de volgende camping 18 kilometer verder is. Daar gaan we naar toe. We komen in een berber dorpje. Links en rechts staan bordjes die een restaurant of kashba aangeven. Op goed geluk kiezen we er een uit. Ik ben totaal niet gecharmeerd van de eigenaar en zijn munt thee doet geen wonderen. Toch besluiten we te blijven, het is schoon heeft een zwembad (dat ze aan het vullen zijn) en we zijn moe na ons woestijn avontuur. Achteraf een goede keuze. We blijven een extra dag om te relaxen aan het zwembad en een klein wasje te wassen. Er wordt voor ons ' s avonds erg lekker gekookt en de volgende dag ontbijten we nog bij ze omdat we echt vroeg willen vertrekken. We gaan een tocht maken door de binnenlanden. Wilberth heeft op de kaart een soort doorsteek gevonden (piste) en met de eigenaar van de tent besproken of die begaanbaar is. Je met onze auto wel. Hij wijst Wilberth de weg en laat foto's zien van de afslag die we moeten nemen om op de piste te komen. Met een goede route beschrijving nl: Na het bosje bij de tweede grote steen naar rechts. Vervolgens bij de grot naar links en niet door rijden tot de loenzende kameel etc etc moet we er wel komen.... Laten we het hopen. Op naar de cascades de Ouzoud.