We zijn in Spanje.

Na een mooie route langst de kustweg. Zijn we gisteren aangekomen in El Masnou. Dat is een van de vele voorsteden van Barcelona, 15 km er vandaan. We staan daar op een camping pal aan zee met als uitzicht de skyline van Barcelona. De trein stopt voor onze neus. Straks gaan we uitzoeken hoe goed dat allemaal werkt en Park Guell bekijken maar nu eerst probeert Madelief de siesta. En jullie kennen haar het zal geen hele lange worden... Vanochtend zijn we naar zee geweest. Dit keer een zandstrand dus als echte Hollander heeft Wilberth zijn dijken bouwkunst aan Madelief laten zien. Helaas niet bestend tegen de Spaanse zee.

Inmiddels enkele dagen Barca verder zijn we er achter dat Madelief en Siesta nog een lange weg te gaan hebben, maar goed ons grietje heeft een gouden humeur, dus die oververmoeidhied van haar uit zich er vooral in dat ze tegen heb eind van de dag wat meer op papa's schouders dan op haar eigen voeten te vinden is.
We hebben veel bekeken, en van de stad genoten. Eerlijk is eerlijk, voor ons is het interessanter dan voor de mini. Dat ze met haar 4 jaar te jong is om de toren van de sagrada familia te beklimmen werd ze nogal sip van (ze kan immers heel goed klimmen) maar goed, wij maken de regels niet. Van de uitgespaarde acht euro hebben we uiteindelijk een ijsje moeten kopen om haar humeur weer te herstellen.Parc Guell was machtig mooi, voor haar vooral vanwege de roltrap straat er heen.

Wel geweldig om te merken dat je ook met zo'n kleine aap erbij nog prima tot na negenen aan de tapa's kunt zitten terwijl zij zich vermaakt met wat buurtkinderen in de speeltuin (ik ga me zo aan de foto's wagen, dus ik hoop dat jullie ook iets te zien krijgen) Het belangrijkste probleem in de communicatie tussen de spelend spul is dat de Spaanse kinderen niet kunnen tellen. " Zij zee dat twee erbij twee vijf is, en dat is niet he, dat is vier toch?" Tjaa eigen schuld, had ik haar maar niet moeten leren rekenen.

Ondertussen hebben we ons kampementje weer grotendeels ingepakt en morgen gaat de reis weer verder. Nog geen idee waarheen precies, maar ik denk dat we de kust eens even gaan verlaten. Jammer voor de waterrat die het liefst elke dag de hele dag in zee ligt, maar zelf wil ik wel eens weten wat er nog meer te vinden is in Spanje buiten mooie steden en een wel erg toeristische kuststrook.

En dan de landrover, de gebruikelijke vraag "istie nog stuk gegaan en waaraan dan?"
Nou het valt mee, de koppeling lijkt nu lekvrij. De tussenbak daarentegen verliest nogal wat olie via de handremtrommel. Beroert voor de handrem en omdat hij het deels op de uitlaat gooit ook goed voor heel interessante luchten tijdens snelweg stops. Morgen eens een flesje 80w90 zien te scoren en zo af en toe bijvullen moet voldoende zijn om hier geen serieuze problemen mee te krijgen.
Overigens krijgt robert wel gelijk en had ik naast een tweede accu ook een zonnepaneel aan moeten brengen, want na drie dagen draaien is hij toch echt leeg. Maar goed, morgen gaan we weer op pad, dus dan kan hij weer bijladen. Een avond met een lauw biertje overleven we ook wel weer.
De door barend voorgestelde chip-tuning sessie zou best eens zinnig kunnen zijn, onderin slaat het ding schandalig makkelijk dood. Darentegen doet hij volluit een nette 120-125 met verassend weinig herrie. Loopt dan wel 1 op 6.5 tegen de gebruikelijke 1 op 8, tjaa, mooie CW-waarde en daktenten gaan nu eenmaal niet samen.

Camping in El Masnou is een aanrader in deze tijd. 25 treinminuutjes van het centrum pal aan zee op een rustig plekje, wat wil een mens nog meer.

Groet, Wilberth, Caroline en Madelief.